Het Dagboek van Anne Frank: Feit of fictie?

Het dagblad, Trouw, wist vandaag (donderdag 31 december 2015) te melden dat er eerder in dit jaar de auteursrechten op het Dagboek van Anne Frank vanaf 1 januari 2015 vervallen zouden zijn. Dat is althans de mening van de Anne Frank Stichting te Amsterdam die samen met het Huygens Instituut voor Nederlandse Geschiedenis onderzoek doet naar het Dagboek en hoe Anne Frank zichzelf als schrijfster ontwikkeld had. De stichting is al geruime tijd bezig aan een uitgebreide digitale en interactieve versie van het dagboek. Het onderzoek door beide instellingen zou dan ook in het komende jaar (2016) gepubliceerd kunnen worden. Het Anne Frank Fonds te Bazel wat de auteursrechten in handen heeft, was het hier echter niet mee eens en had eerder in 2015 een rechtszaak tegen de Stichting aangespannen; het Fonds had nl. de duur van de termijn van de bescherming van de auteursrechten onderzocht. Bepaalde delen van het werk van Anne Frank werden eerst in 1986 gepubliceerd en die delen zijn auteursrechtelijk beschermd tot 1 januari 2035. Nu zijn zowel het Fonds als de Stichting overeengekomen dat, nu die delen pas in 2035 in het publieke domein vallen, ook de resultaten van het onderzoek door de Stichting niet gepubliceerd zullen worden zonder permissie van het Fonds. Om de tekst te kunnen onderzoeken, had de Stichting ook copieën gemaakt en dat viel verkeerd bij het Fonds omdat dit door haar beschouwd werd als een schending van het auteursrecht. De rechter verwierp de eis van het Fonds om aanstaande publicatie te verbieden op grond van dat het recht op vrijheid van wetenschap belangrijker is dan de bescherming van het auteursrecht. Nu is het geval dat het Fonds ook stelt -en nu wordt het interessant- dat Otto Frank, (de vader van Anne) een creatieve bijdrage aan het werk van Anne geleverd heeft en hij om die reden dan ook mede-auteur is! Om die reden zou het auteursbeschermingsrecht duren tot 1 januari 2051 daar Otto Frank pas in 1980 overleed. Volgens David Barnouw, van het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie (NIOD), stelt het Fonds zo de echtheid van het werk van Anne Frank in twijfel. Het Dagboek van Anne Frank zou immers slechts door Anne zijn geschreven zoals tot nu toe beweerd en volgehouden is! Barnouw zei verder dat er na de oorlog Nazis waren die aan de echtheid van het dagboek twijfelden en wat door het Fonds altijd bestreden was, maar dat hen zo wel een steun in de rug werd gegeven. Verder is het niet de eerste maal dat de Stichting en het Fonds met elkaar aan het steggelen zijn. Het verhaal is hier te lezen: http://www.trouw.nl/tr/nl/4492/Nederland/article/detail/4216560/2015/12/31/Strijd-om-rechten-dagboek-Anne-Frank-gaat-door.dhtml

 

 

Waarom deelde het Fonds nu mee dat de auteursrechten tot 1 januari 2035 zouden lopen? Deze vraag is eenvoudig te beantwoorden: geld is het motief! Stef van Gompel, professor aan de universiteit van Amsterdam en gespecialiseerd in het copyright, vertelde dat hoe langer men bescherming op copyright kan eisen, hoe langer men geld kan vragen voor publicatie. Zes jaar geleden (2009), zo vertelde een lid van de directie van het Fonds, Yves Kugelmann, had het Fonds advies ingewonnen van deskundigen uit verschillende landen omtrent haar copyright op het Dagboek. Die concludeerden dat Otto Frank vanwege o.a. zijn bewerking van het dagboek een “nieuw werk”gecreeërd had waardoor hij om die reden mede-auteur  was.  Nog veel meer is te lezen op: http://www.gilad.co.uk/writings/2015/11/18/the-diary-of-anne-otto-frank

 

Het Verhaal Achter het Verhaal. 

 

Maar wat is nu het wáre vehaal? De officiele geschiedenis is bekend; de familie Frank heeft samen met Anne ondergedoken gezeten vanwege de Duitsers en wel op de Prinsengracht te Amsterdam. Aanvankelijk gaat het met de mensen die er ondergedoken zitten goed, maar na enige tijd onstaan er spanningen onderling waarbij nogal wat lawaai bij word gemaakt. Dit is op de website over Anne Frank te lezen: http://www.annefrank,org/nl/Anne-Frank/De-schuilplaats/Spanning-en-ruzie/ Hier is tevens de rest van de (officiele) geschiedenis van Anne Frank te lezen.

 

Professor Robert Faurisson. 

 

Het is weer een hele tijd geleden dat de Franse professor Robert Faurisson een boekje heeft geschreven met de titel, Het Dagboek van Anne Frank:  een vervalsing; het was destijds in het Nederlands vertaald en uitgegeven door Vrij Historisch Onderzoek (zonder uitgiftedatum) en Faurisson had het een en ander te vertellen, o.a. over de werkzaamheden die er regelmatig in en rond het Achterhuis plaatsvonden terwijl de muren ervan “dun” dus geluidhorig waren. De onderduikers moesten echter stil zijn om ontdekking door de Duitsers te voorkomen.Nochtans is er mevr. van Daan die elke middag rond 12:30 de stogzuiger gebruikt om er de vloer mee te reinigen; deze dingen maakten vroeger veel meer lawaai dan de huidige. Verder was er volgens Faurisson sprake van timmerwerkzaamheden, men gebruikte verder een wekker en verder is het er het lawaai van de (spelende) radio; ook werd er met deuren geslagen. En er zijn ook de “ruzies, het getier, een “lawaai als een oordeel”, “Een luid spektakel volgde” en dergelijke dingen. Het was er allerminst rustig te noemen terwijl de onderduikers toch zeer stil moesten zijn om de reden die hier al aangegeven is. Na in het Achterhuis aangekomen te zijn (6 juli 1942), hangen de Franks gordijnen (die echter niet meer zijn dan verschillende lappen van verschillend formaat en kleur) voor de ramen om zo hun aanwezigheid te verhullen, gordijnen die er daarvoor niet hingen. Dit zou de Duitsers (vanwege de strenge controles) en de omgeving toch uiteindelijk opgevallen moeten zijn, evenals het tumult. Om hun aanwezigheid niet te verraden, verbrandt men het afval binnenshuis maar door dat te doen, stijgt de rook op door de schouw naar buiten. Zou ook dit de omgeving (en dus ook de Duitsers) niet zijn opgevallen aangezien het huis voor de komst van de Franks leeg had gestaan?  Op 30 oktober 1942 maakt men er in het huis voor de eerste maal gebruik van vuur voor de verbranding van afval. Hoe zou men dan het afval wat tussen 6 juli en 30 oktober hebben opgeruimd aangezien er vóór die tijd geen gebruik werd gemaakt van vuur? En dit zónder op te vallen? Ook het voedsel is ruimschoots aanwezig: 30 kg koren, circa 30 kg bonen, 10 pond erwten, 50 blikken groente, 10 blikken vis, 40 blikken melk, 10 kg melkpoeder, 3 flessen olie, 4 wekpotten boter, 4 weekpotten vlees, 2 mandflessen aardbeien, 2 flessen frambozenbessen, 20 flessen tomaten, 10 pond havermout, 8 pond rijst. Op andere tijdstippen worden de volgende zaken bij het Achterhuis afgeleverd: zakken met groenten van elk 25 kg en een zak met doppertjes van 19 pond, Dit zou een groenteboer bij klaarlichte dag bij de onderduikers hebben afgeleverd ondanks de strenge controles die de Duitsers uitvoerden! Zou dit nu beslist niemand opgevallen zijn? En dit was een tijd van schaarste! (bladzijden 9-12)

Luister nu naar wat de controles door de Duitsers betreft, naar het getuigenis van Joop van Wijk, wiens moeder, Bep Voskuijl,  tijdens de bezetting voedsel bracht naar de Prinsengracht; zij word onderweg aangehouden door een Duitse militair die na de zaak geïnspecteerd te hebben, al deze etenswaren toch wel te veel vindt. Mevr. Voskuijl legt uit dat het voor haar haar gezin van tien leden was. Toen mocht zij doorgaan op voorwaarde dat de militair een deel van het voedsel zou krijgen. Later geeft de Duitser het voedsel wat hij van Voskuijl afgenomen had, weer terug en blijkt dit volgens Joop een list te zijn; de Duitser is vervolgens naar een collega van hem gegaan en zij zijn mevr. Voskuijl heimelijk gevolgd. Zij is echter niet naar het Achterhuis gegaan en zo wisten de onderduikers (en zijzelf) aan arrestatie te ontkomen. http://www.annefrank.org/nl/Subsites/Tijdlijn/#!/nl/Subsites/Tijdlijn/Tweede-Wereldoorlog-1939-1945/De-schuilplaats/1943/GETUIGE—Joop-van-Wijk/  Het is duidelijk: wat dhr. van Wijk eigenlijk laat zien, is dat de controles door de Duitsers erg streng waren! En als mevr. Voskuijl al aangehouden werd, dan zou dit toch zéker gebeurd moeten zijn met de groenteboer die zo vriendelijk was geweest om de hoeveelheden aan bovengenoemde etenswaren bij daglicht aan het Achterhuis af te leveren! Buiten het getuigenis van dhr. van Wijk zijn alle overige gegevens over het Dagboek van Anne Frank van professor Faurisson afkomstig. Om duidelijk te zijn: dat wat het dagboek beschrijft, komt eigenlijk niet overeen met de werkelijkheid. In “Het Dagboek van Anne Frank: een vervalsing” staan nog meer gegevens in over bijvoorbeeld over de tekst van het dagboek zelf, het gesprek wat Faurisson had met Otto Frank zelf, de ligging van het huis, etc. Zie voor meer: http://www.ihr.org/jhr/v03/v03p147_Faurisson.html

 

 

Maar als het dagboek van Anne Frank nu vals zou zijn zoals Faurisson beweert (en zijn boekje werd reeds lange tijd geleden gepubliceerd), wat was er dan precies aan de hand? Welnu, wat maar weinigen weten, is dat Otto Frank door de Joods-Amerikaanse romanschrijver, Meyer Levin, voor het Hoogerechtshof te New York gedaagd werd en dat Frank gedwongen werd, hem $50.ooo te betalen voor diens honorarium aan dit boek. Met andere woorden: Meyer Levin had dit dagboek oorspronkelijk onder de titel, Dagboek van een Meisje geschreven waarna Otto Frank dit van hem overgenomen had en er de naam van zijn dochter, Anne, in de titel gevoegd had! Ook zijn delen van het oorspronkelijke werk met een balpen geschreven die echter pas in 1951 (dus circa zes jaar na de oorlog toen Anne in Auschwitz aan typhus overleden was) op de markt kwam. Voor dit en meer, zie: http://www.rense.com/general65/aan.htm En of het nu zo beroemde Dagboek van Anne Frank een vervalsing is? Jazéker!

Dat het Dagboek van Anne Frank authentiek is, is een fictie!

Dat het Dagboek van Anne Frank een vervalsing is, is een Feit! 

 

Ton Nuiten – zondag 1 januari 2016.